باز باران با ترانه

میخورد بر بام خانه

یادم آمد کربلا را

دشت پر شور وبلا را

گردش یک ظهر غمگین

گرم و خونین< لرزش طفلان نالان

زیر تیغ و نیزه ها را

باصدای گریه های کودکانه

واندرین صحرای سوزان

میدود طفلی سه ساله< پر ز ناله

دلشکسته<پای خسته

باز باران

قطره قطره< میچکد از جوب محمل         خاک های چادر زینب به آرامی شود گل