ای صبا از من به اسماعیل قربانی بگو
زنده بر گشتن ز کوی یار شرط عشق نیست
عاشق دلداده آن باشد که در کوی حبیب
تن به خاک و سر به نیزه سوی جانان میرود

زمستان خسته شد از بی

بهاری

دلم سخت می تپد از بی قراری
دو چشم دوخته شد بر جاده سرد
چقدر تلخ است این چشم انتظاری

الهم عجل لولیک الفرج

یا صاحب الزمان

نیست جز دوری روی تو ملال  دگری              در سرم   غیر خیال عشق  تو خیال دگری    

راه گم کرده ام ای راه بلد خسته شدم            بس که افتادم از این چاله به چال دگری

بار هجران تو را می کشم و می میرم             تا که هستم ندهم دل به وصال    دگری

باز باران با ترانه

میخورد بر بام خانه

یادم آمد کربلا را

دشت پر شور وبلا را

گردش یک ظهر غمگین

گرم و خونین< لرزش طفلان نالان

زیر تیغ و نیزه ها را

باصدای گریه های کودکانه

واندرین صحرای سوزان

میدود طفلی سه ساله< پر ز ناله

دلشکسته<پای خسته

باز باران

قطره قطره< میچکد از جوب محمل         خاک های چادر زینب به آرامی شود گل

نام زیبای حسین حک گشته در دیوان دل  

دل که شد بیت الحسین نقش ونگارش زینب است

شیعه دارد در دلش یکتا کتاب قیمتی ناشرش باشد حسین

آموزگارش زینب است هر که نازد بر کسی زینب بنازد بر حسین

جان زهرا  این  حسین  دار و ندار    زینب است